ήταν τα βασικά συνθήματα του Ρεπουπλικανικού Τουρκικού Κόμματος τζιαι του Κόμματος Κοινοτικής Δημοκρατίας στο συλλαλήτηριο που εδιοργανώσαν στην ιστορική πλέον πλατεία Ινονού. 7 χρόνια μετά το δημοψήφισμα, τα θκυο κοινοβουλευτικά κόμματα της τουρκοκυπριακής αριστεράς υπενθυμίσαν μας το ΝΑΙ τους τότε, που ισχύει ακόμα τζιαι σήμερα. Γύρω στες 5 σιαλλιάες κόσμος που διάφορες ηλικίες – η αποχή των συνδικάτων τζιαι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ως απάντηση στην αποχή της κοινοβουλευτικής αριστεράς που την προηγούμενη κινητοποίηση ήταν εμφανής. Κόντρα για την ηγεμονία του δρόμου, την ένταση τζιαι το περιεχόμενο της διαμαρτυρίας τζιαι φυσικά κόντρα για την ηγεσία των κινητοποιήσεων. Έναν πρώην ηγετικό στέλεχος συνδικάτου εχαρακτήρισεν το “διαγωνισμός ποιος θα κατουρήσει πιο μακριά”. Μια παλιά ακτιβίστρια της ειρήνης ήταν πιο αιχμηρή: “διαγωνισμός εφήβων αγοριών, ποιος την έσιει πιο μεγάλην”.
Πολύχρωμα μπαλόνια τζιαι ο μουσικός απόηχος της παλιάς πρώτης εξέγερσης με τα παρτιζάνικα αντάρτικα τραούθκια. Κάτι μωρά, ήταν εν ήταν 10 χρονών ανεμίζαν τες τρίχρωμες σημαίες της “Ενωμένης Ομόσπονδης Κύπρου” η δημιουργία της οποίας εμποδίστηκεν το 2004 που το ελληνοκυπριακό ΟΧΙ στο σχέδιο επανένωσης που επροτείναν τα Ηνωμένα Έθνη… Αν η ελληνοκυπριακή πλειοψηφία εσυναινούσεν τότε στην επανένωση, σήμερα θα ήμασταν στην δεύτερη μεταβατική περίοδο με παρουσία 6000 Τούρκων τζιαι 6000 Ελλήνων στρατιωτών τα οποία θα εσυντηρούνταν που τες χώρες τους. 7 χρόνια χωρίς ε/κ τζιαι τ/κ εθνικές φρουρές θα εξοικονομούσαν στα ταμεία του ενωμένου Κυπριακού κράτους δισεκατομύρια. Οι εδαφικές αναπροσαρμογές θα είχαν ολοκληρωθεί μαζί με την ανοικοδόμηση του Βαρωσιού, της νεκρής ζώνης τζιαι της Μόρφου. Οι μετεγκαταστάσεις το ίδιο, ενώ το ποσοστό που θα εκατοικούσεν στο κρατίδιο της άλλης κοινότητας θα εμπορούσεν να έφτανεν μέχρι το 12%, δηλαδή κάπου 30 σιηλλιάες ε/κ εκτοπισμένοι του 1974 θα ήταν σήμερα αν εθέλαν να ήταν μόνιμοι κάτοικοι στην τουρκοκυπριακή ζώνη.
Όμως το 2004 το δόγμα Δούντα για την απόρριψη κάθε συμβιβασμού στα πλαίσια της υλοποίησης του μακροχρόνιου, τζιαι με ευθύνες πολλών, εκυριάρχησεν. “Κύπρος ελληνοκυπριακή, ακόμα τζιαι μισή.” Τζιαι ας φωνάζουν οι σκληροπυρηνικοί της επανένωσης στην τ/κ κοινότητα “όχι στο ταξίμ”. Το ταξίμ καμουφλαρισμένο ως στήριξη του ενιαίου (δηλαδή πλειοψηφικού ελληνοκυπριακού) κράτους εν ίσως πιο εδραιωμένον σήμερα στην ε/κ κοινότητα απότι στην τ/κ κοινότητα. Εν πειράζει, υγείαν. Ότι μας ελούσαν την διχοτόμηση, εν πλέον ξεκάθαρο. Αλλά εμείς τζιαι ποδά τζιαι ποτζιεί θα συνεχίσουμεν να κλωτσούμεν.
unifycyprus 